موضوع: كتاب الطهارة/الاستنجاء /مساله 1

در جلسه قبل فرق بین استنجاء با آب و احجار روشن شد که بنابر تفسیر اول که اثر به معنای اجزای ریز غائط است باید مخرج با آب شسته شود فقط چون به زحمت و حرج می افتد اما دلیل این مطلب :

اطلاق روایات طهوریت آب و استجمار است که اطلاق دلیل شستن به وسیله آب این است که از نظر ارتکاز عرفی تطهیر و تنظیف ازاله نجاست و رفع کامل قاذورات از محل است و از آنجایی که تطهیر شرعا و عرفا فرقی نمی کند و اگر با آب شسته نشود ذرات ریز باقی می ماند و تطهیر شرعی و عرفی محقق نمی شود لذا اطلاق وجوب غَسل می رساند که با شستن ازاله و رفع اثر شود برخلاف دلیل مسح چون اطلاق ادله تمسح به احجار بر اساس ارتکاز عرفی ازاله خود نجاست است نه اثر چون این حکم معلق بر عنوان مسح شده و حد مسح عرفا این است که طوری کشیده شود که جراحتی ایجاد نشود و لذا از اطلاق دلیل مسح استفاده می شود که نیازی به رفع اثر نیست یعنی رفع عرفی کافی است

معنای اثر طبق نظر استاد : یعنی الاجزاء الصغار او اللزوجة غیر المتعارف بما لا یزول عادة بالمسح بالاحجار فعلیه الغَسل بالماء لا الاستجمار

مساله یک : مواردی که استنجاء به واسطه این موارد جایز نیست :

مورد اول : اشیایی که شرعا محترم هستند مثل تربت امام حسین علیه السلام و اشیایی که آیات قرآن و یا اسامی امامان معصوم علیهم السلام نوشته شده یا کتب روایی و .... که هتک حرمت اینها حرام است

نکته اخلاقی : تلاوت یک جزء قرآن قبل از اذان صبح را مداومت کنید.