موضوع: كتاب الطهارة/الغسل الارتماسي /امر 8 تا 10/ الدرس 70

امر هشتم : بر اثر موی زیاد شک می کند که آیا آب به پوست بدن رسیده یانه ؟ اینجا باید احتیاط کند تا یقین کند آب به بدن رسیده باشد

امر نهم : کیفیت غسل واحد است که در تمام اغسال یا ترتیبی یا ارتماسی است اعم از اینکه واجب یا مستحب باشد و روایات اگر درباره ترتیب یا ارتماس اسم جنابت را برده اند به این معنا نیست که در غسل های دیگر کیفیت فرق می کند بلکه از باب این است که عموم مردم اکثرا به غسل جنابت مبتلا می شوند شاهد این است که در کلمات معصومین علیهم السلام و فقها ارتماسی یکی از دو نوع غسل جنابت است که نوع دیگر آن ترتیبی است و هر دو در طبیعت جنابت بحث شده است در روایات هم به صورت خاص اشاره شده که غسلها فرق نمی کند و مثل همان غسل جنابت است

منها صحیحه زراره :. محمد بن يعقوب، عن علي بن إبراهيم، عن أبيه، عن حماد بن عيسى، عن حرير، عن زرارة قال: إذا اغتسلت بعد طلوع الفجر أجزأك غسلك ذلك للجنابة و الحجامة وعرفة والنحر والحلق والذبح والزيارة، فإذا اجتمعت عليك حقوق (الله) أجزأها عنك غسل واحد. قال: ثم قال: وكذلك المرأة يجزيها غسل واحد لجنابتها وإحرامها وجمعتها وغسلها من حيضها وعيدها . [1]

بله فقط در غسل میت غسل ارتماسی کفایت نمی کند در جایی که میت سالم است

امر دهم : کسی که غسل جنابت را انجام داد وضوی بعد از آن بدعت است اما سایر اغسال مانعی ندارد چون در بقیه اغسال مثل حیض و نفاس برای رفع حدث نیست بلکه برای تطهیر روح زن حائض و نفساء است اما غسل جنابت برای رفع حدث اکبر است که هر جا وضو و غسل رافعیت داشته باشد می تواند نماز بخواند ، بهترین دلیل خود آیه وضو و غسل است که تفصیل بیان کرد و تفصیل قاطع شرکت است که وضو و غسل مثل هم نیستند که وظیفه جنب غسل است نه وضو و وظیفه غیر جنب وضو است نه غسل و اتفاقا از جانب اهل بیت علیهم السلام تصریح شده که لیس قبله ( جنابت ) و بعده وضوء ، یا دارد که : ثم افض علی راسک و جسدک و لا وضوء فیه [2] یا از محمد بن مسلم از امام باقر علیه السلام سوال کرد که اهل کوفه می گویند امیر المومنین گفته است قبل از غسل باید وضو گرفت حضرت فرمودند دروغ می گویند[3] و حضرت اشاره به آیه ﴿و إن کنتم جنبا فاطهروا﴾ کردند،

فقط در یک روایت از ابی بکر حضرمی وارد شده که از امام پرسیدم وقتی جنب شدم چه کنم حضرت فرمودند اول دست ها و بعد آلت را می شویی و وضو می گیری و بعد غسل می کنی ، [4]

مرحوم شیخ حر عاملی[5] ره حمل بر تقیه کردند ، ممکن است گفته شود منظور از این وضو همان تطهیر است و وَضو می باشد نه وضو