سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع‌ عَنْ مُحْصَنَةٍ زَنَتْ‌ وَ هِيَ حُبْلَى؟ قَالَ تُقَرُّ حَتَّى تَضَعَ مَا فِي بَطْنِهَا وَ تُرْضِعَ وَلَدَهَا ثُمَّ تُرْجَمُ.[1]

در این روایت حضرت دستور داده اند که اجرای حد و دستور رجم را به تاخیر بیندازند تا زمانی که این زن محصنه زانیه وضع حمل بکند و به اندازه کافی به فرزندش شیر بدهد و سپس بعد از آن حکم شرعی رجم اجرا شود و از آنجائی که این روایت مطلق است و حتی مرحله نطفه را هم شامل می شود پس ثابت می شود که سقط جنین قبل الولوج حرام است چرا که اگر قبل وضع حمل این محصنه زانیه مورد رجم واقع شود لازمه رجم در این شرائط اسقاط جنین در شکمش نیز می باشد اینک در این روایت حضرت برای اجتناب از اسقاط جنین داخل شکم دستور فرموده اند اجرای حکم رجم را تا پس از تولد آن مولود به تاخیر بیندازند.

قُلْتُ لِأَبِي الْحَسَنِ ع : الْمَرْأَةُ تَخَافُ‌ الْحَبَلَ‌ فَتَشْرَبُ الدَّوَاءَ فَتُلْقِي مَا فِي بَطْنِهَا

قَالَ : لَا

فَقُلْتُ : إِنَّمَا هُوَ نُطْفَةٌ؟!

فَقَالَ : إِنَّ أَوَّلَ مَا يُخْلَقُ نُطْفَةٌ.[2]

در این روایت به صراحت حضرت از سقط مرحله نطفه ان را نهی و منع کرده است که این نهی دلالت بر حرمت سقط در قبل از ولوج دارد فلذا ثبت المطلوب.