دومین سبب از اسباب تحدید نسل عبارتست از «کف از مجامعت»

بدون شک ترک وطی و کف از مجامعت با همسر تا چهار ماه جایز است البته فی نفسه

بنابر این اگر این امر موجب ضرر و ایذاء زوجه باشد یا سبب وقوع در حرام زوجه باشد در اینجا قهرا آن جواز منتفی است و حکم شرعی تابع همان شرائط خاص خواهد بود.

و هکذا بدون شک ترک وطئ بیش از چهار ماه جایز نیست که این ادعا فی الجمله موضع وفاق فقها می باشد.

تا اینجا که اصل صورت مساله است در آن بحثی نیست و نزاعی در آن نمی باشد ولی آنچه که محل نزاع است مستند و مستمسک این ادعا ها می باشد.

فلذا نقول در جهت استدلالی ایندو ادعا به سه دلیل تمسک شده است.

دلیل اول : مرحوم صاحب جواهر می فرماید[1] سند و مدرک جواز ترک وطی تا چهارماه این است که غایت و نهایت جواز ایلاء چهار ماه می باشد چرا که بدون شک بر اساس نصوص ایلا پس از چهار ماه جایز نیست و اساسا تعریف ایلا هم همین است که زوج قسم بخورد بر ترک وطی زوجه اش برای بیش از چهار ماه

زیاده ایضاح : ایلاء در لغت به معنای سوگند یاد کردن به طور مطلق است.[2]

ولی در اصطلاح فقه عبارتست از اینکه شوهر به قصد اضرار به همسرش سوگند یاد می کند که برای همیشه یا حداقل بیش از چهار ماه با او همبستر نشود که با این کار همسرش را هم از حق استمتاع با خود و هم از حق ازدواج با دیگری محروم می کند.[3]

این سنت ناپسند مربوط به عصر جاهلیت بود که البته پس از اسلام مدتی ادامه داشت لکن در سال چهارم هجرت با نزول آیه 226 از سوره مبارکه بقره این سنت ابطال گردید.

بیان ذلک :

﴿لِلَّذِينَ يُؤْلُونَ مِنْ نِسَائِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ فَإِنْ فَاءُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ﴾