موضوع: فقه الاسره/تغییر جنسیت /بررسی دلیل اول قائلین به حرمت تغییر جنسیت

ولکن به نظر ما سیاق آیه کریمه (که بیان مصادیق اضلال شیطانی است کما اینکه شیطان می گوید ﴿وَ لَأُضِلَّنَّهُم‌﴾) و هم فضای عمومی آیه کریمه (که مربوط به خروج از ولایت توحیدی و ورود به ولایت شیطانی است) ناظر به مبارزه شیطان در عرصه توحیدی است ، فلذا قهراً مقصود از تعبیر خلقت الهی هم باید مربوط به همین میدان مبارزه ی شرک و توحید بوده باشد ؛ بنابراین شامل هر تغییری که موجب تغییر فطرت توحیدی بوده باشد ، خواهد بود.

فلذا بدین طریق هم حیث اطلاقی آیه حفظ شده هم از سیاق آیه عدول نکردیم. چرا که سیاق آیه هم نسبت به ماقبل و هم نسبت به ما بعد، در موضوع توحید است.

برای این مدعی دو موید هم وجود دارد

۱) سوره مبارکه روم آیه ۳۰ : (بر اساس مبنای یفسر بعضها بعضا)

﴿فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتي‌ فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها لا تَبْديلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ﴾

با لحاظ این نکته که مقصود از خلق الله که تبدیل در آن راه ندارد عبارت است از همان ﴿الدِّينُ الْقَيِّمُ﴾ که این الدین القیّم ، همان فطرت توحیدی و ولایت الله می باشد بنابراین هر چیزی که ما را از فطرت توحیدی و ولایت الله خارج بکند مردود ، ممنوع و ملعون و حرام خواهد بود که از باب انطباق به مصداق قهراً بعضی از موارد تغییر جنسیت مشمول خواهد بود.

انطباق بر مصداق یعنی از این جهت که عمل مذکور مصداقی از مصادیق تغییر خلقت و فطرت توحیدی باشد ، حرام و ممنوع است. تفاوت این استدلال با استدلال اول قائلین به حرمت این است که آنها از باب اطلاق گیری از آیه در صدد اثبات مقصود بودند ، اما استاد محترم شرایط و مقدمات حکمت را ناتمام می دانند و لذا اطلاق گیری را درست ندانسته و از باب انطباق بر مصداق مساله را حل می فرمایند.

2) و اما موید دوم روایتی از امام باقر و امام صادق علیهما السلام در ذیل آیه کریمه مذکور است که فرمودند : مقصود تغییر فطرت توحیدی و فرمان الهی است. (عن الصادق عليه السلام: يريد دين اللَّه و أمره[1] )