درس خارج فقه استاد سید مهدی نقیبی

موضوع: غناء/ادله حرمت غناء/دلیل اول/ اجماع

ان قلت: این اجماعی که برای حرمت غناء بدان تمسک شد اجماع مدرکی است و حجیت ندارد؟

قلت: حرمت غناء از ضروریات مذهب شمرده شده است لذا نیازی به دلیل آوردن ندارد.

نتیجه گیری دلیل اجماع

نتیجه آن که دلیل اجماع بر حرمت غناءبا توجه به اینکه ضروریات مذهب است تمام است.

دلیل دوم: عقل

تقریب استدلال: طرب و خفتی که از غناء پدید می آید مانند سکری است که از شرب خمر حاصل می شود با توجه به اینکه این حالت در بعضی موارد موجب زوال عقل است و اگر این گونه حالتی برای شخصی که غناءمی خواند یا غناءمی شنود رخ بدهد ممکن است کارهایی انجام بدهد که در حال سلامتی انجام ندهد لذا عقل به نحو موجبه جزئیه می گوید باید از غناء اجتناب کرد و از سوی دیگر بین حکم عقل و شرع ملازمه است کل ما حکم به العقل حکم به الشرع

سوال: ما می خواهیم حکم غناء را از شرع بدست بیاوریم که شارع غناء را ممنوع کرده است لذا باید از آیات و روایات دلیل بیاوریم که شارع غناء را حرام اعلام کرده پس حکم عقل در اینجا دارای اثر نیست.

پاسخ: اگر ملازمه میان حکم عقل و شرع اثبات شود چه بسا بتوان از حکم عقل حکم شرع را هم بدست آورد لذا بحث بر سر این است که آیا چنین ملازمه قطعیه ای وجود دارد یا خیر؟ درمواردی وجود ملازمه قطعی است مثل تحسین و تقبیح عقلی که ظلم قبیح است پس سخن در این است که آیا این مصداق غناءدر کبرای کل ما حکم به العقل حکم به الشرع نتیجه می دهد یا خیر؟