درس خارج فقه استاد سید مهدی نقیبی

موضوع: غناء/ادله حرمت غناء/ آیات حرمت/روایات تفسیری آیات

با توجه به آیه و اجتنبوا قول الزور اجتناب از مقول زور زمانی لازم است که سخن فی نفسه باطل باشد محتوایش غیر حق باشد.

اما از آیه قابل برداشت نیست و نسبت به صحیحه حماد بن عثمان می گوییم ملازمه ای ندارد که حتما قول زور کلام باطل باشد ممکن است که کلام حق باشد.

مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ قَالَ: سَأَلَ رَجُلٌ عَلِيَّ بْن‌ الْحُسَيْنِ ع عَنْ شِرَاءِ جَارِيَةٍ لَهَا صَوْتٌ فَقَالَ مَا عَلَيْكَ لَوِ اشْتَرَيْتَهَا فَذَكَّرَتْكَ الْجَنَّةَ يَعْنِي بِقِرَاءَةِ الْقُرْآنِ- وَ الزُّهْدِ وَ الْفَضَائِلِ الَّتِي لَيْسَتْ بِغِنَاءٍ فَأَمَّا الْغِنَاءُ فَمَحْظُورٌ.[1]

حدیث مرسله است و به لحاظ دلالت برخی افراد صوت جمیلی به ارث برده اند جاریه ای که صوت حسنی دارد که شما را ترغیب به بهشت می کند و فضائل ائمه را بازگو می کند فضائل قرآن را می گوید اگر گفته شود غنا غنای لهوی حرام است در اینجا دیگر لهوی نیست از این روایت فهمیده می شود که آن کنیز او را ترغیب به بهشت کرد.

این روایت ربطی به غناء ندارد و در آن سخنی از غناء نیامده است فقط صحبت نسبت به صدای زیبا است سخن از کیفیت است صحبتی از محتوا که کلام باطل باشد یا نباشد نیست حدیث به محدوده غناء وارد شده است این یک کاری غیر از غنای محرم است مثل خواندن قرآن با صدای جمیل. از عنوان صاحب وسائل هم همین معنا برداشت می شود. ذیل روایت مربوط به شیخ صدوق است که غیر از آن غنای ممنوع است.