درس خارج فقه استاد سید مهدی نقیبی
1401/09/07
بسم الله الرحمن الرحیم
موضوع: غناء/حرمت غناء/ذاتی یا عرضی بودن حرمت-ذاتی بودن حرمت
روایات گذشت که حرمت غنا را منوط به عوارض میکرد نه نفس غنا
روایت دیگر:شیخ صدوق[1] :سال رجل علی بن الحسین ع عن شراء جاریه لها صوت:سوال از کنیز با صوت زیبا... ماعلیک لواشتریت فذکرتک الجنه:باکی نیست از خرید آن در صورتیکه تورا به یاد بهشت بیاندازد
کیفیت استدلال:از این حکم امام معلوم میشود غنا به خودی خود حرمتی ندارد و بستگی به موارد و اقترانات دارد(مانند مضمار یا شرب خمر یا...)
اشکال:روایت مرسله است و مطروح است مگر پس از اثبات بحث، میتواند موید باشد؛ لکن دلالتش هم واضح نیست. چراکه '' لهاصوت'' اعم از غنا خوانی است(غنا صوت لهوی است نه مطلق صوت) و نحوه خواندن دخیل در غنا بودن یا نبودن است.پس دلالت مخدوش است.
روایت دیگر دال بر جواز غنا لنفسه:عبدالله بن حسن دینوری(همان) :عن ابی الحسن ع قال جعلت فداک فاشتری المغنیه تحسن ان تغنی ارید بها الرزق لا سوی ذلک قال ع اشتر و بع سوال از خرید و فروش کنیزی آوازه خوان با صدای نیکوست(سوال:آواز با صوت انکرالاصوات هم مصداق غناست؟ برخی گفته اند بله ولی اگر گفتیم شرط ترغیب شنونده به کارهای زشت ملاک است، شاید غنا و حرام نباشد). سپس تصریح میکند این کنیز را برای گوش کردن یا آموزش یا مجلس گردانی و... نمیخواهم و صرفا برای سود در فروش می خواهم... امام ع فرمود بخر و بفروش(سراغ استفاده دیگری نرو)
کیفیت استدلال :چون بیع آن جایز است عملش هم جایز باشد
اشکال:تلازمی بین جواز بیع و جواز غنای او نیست؛ ضمن اینکه سائل تصریح به عدم استفاده از ویژگی غنا کرده است
