درس خارج فقه استاد سید مهدی نقیبی

موضوع: غناء/حرمت غناء/ذاتی یا عرضی بودن حرمت-دلالت آیه بر عرضی بودن

ادله بر جواز غنا در صورت عدم تلازم با محرمات دیگر یکی از این ادله آن چیزیست که مرحوم شیخ طوسی ره در کتاب مبسوط[1] فرموده است

عبارت شیخ این است : و من قال الغنا مباح استدل علی ما روی عن عایشه کانت عندی جاریتان تغنیان فدخل ابوبکر وقال من قرر الشیطان فی بیت رسول الله فقال النبی دعها فانها ایام عید : نزد من دو جاریه آوازه خوان بودند تا پدرش بر او وارد شد و اعتراض کرد. رسول خدا فرمود رهایش کن چراکه ایام عیداست..

وقال عمر الغنا زاد الراکب : غنا توشه راکب است

و کان لعثمان جاریتان تغنیان بالیل و اذا جاءت السحر قال لهما امسکا ان ذلک وقت الاستغفار

جواب: روایات فوق ضعف سندی دارد

عبدالله بن سنان[2] :رسول الله :لکل شی حلیه و حلیه القران صوت الحسن : هرچیزرا زینتی است و زینت قرآن صوت حسن است

پس حرمت غنا بخاطر خودش نیست بلکه آنچه حرام است مقارنات آن است مانند دخول رجال بر نسا و اختلاط و... حدیث6:عبدالله التمیمی( همان) :عن الرضا ع قال قال رسول الله : حسنوا القرآن باصواتکم فان صوت الحسن یزید القرآن حسنا : خود قرآن زیباست لکن با صوت حسن به زیبایی آن افزوده میشود بنابراین امر به حسن صوت، همراه با فراز و فرود و ترجیع است که مصداق غناست سوال:این استثنا است یا خروج موضوعی؟ جواب:سیاتی انشالله

حدیث 5:ابی بصیر(همان) :من هنگام قرائت قرآن صدایم را بلند میکنم؛ حکمش چیست؟ امام باقر ع فرمود:اقرا قراءه مابین القرائتین تسمع اهلک : نه آهسته بخوان نه بلند(نه مانند تورات نه انجیل.. روشی خاص که با خواندن حتی دعا فرق دارد)... سپس حضرت فرمود :رجع بالقرآن صوتک(چرخش صوت)فان الله یحب صوت الحسن یرجع فیه ترجیعا