درس خارج فقه استاد سید مهدی نقیبی

موضوع: غناء/حرمت غناء/ذاتی یا عرضی بودن حرمت غناء/تبیین قول مختار

دو قول در روایات مطروحه درمبحث غنا:

قول اول:غنامطلقا حرام است. دلایل:آیات، اجماعات منقوله کثیره، روایات

قول دوم:غنابخاطرخودش حرمتی نداردبلکه بخاطرمقارنات حرام می شود.(غزالی)

دلیل:روایت

وظیفه درتقابل این دو دسته ازروایات:

    1. اعراض مشهور ازاخبار قول دوم(امااین موجب وهن است.)

    2. ازاین طریق نمی شود ثابت کردکه اخبار طایفه دوم حجت نیستندچون اعراض آنها چه بسا به خاطرآیات قرآن وشایدهم روایاتی باشدکه غنارا مطلقا حرام می‌دانند.

    3. اخبارقول دوم موافق بانظرعامه است وروایاتی هم بیان می کنن که نزدپیامبر(ص) غنا خوانده شدوایشان تقریرکردند. اما آن روایت‌ها اعتباری ندارند.

جواب ازروایاتی که جواز ازآنها فهمیده می شود:

    1. ممکنه حمل برتقیه شوداماواقع چیزدیگریست واحتمال تقیه درموردروایاتی که حرمت رامطلق می گویند، منتفی است. دراخبار علاجیه هم یک طریق برای تقدیم احدالخبرین علی الاخر اینکه خبرموافق عامه کنارگذاشته می شود.

    2. روایت(خذبمااشتهر بین اصحابک) که منظور شهرت در وایت است.

    3. روایاتی که قائل به جوازهستند، درقرآن آیاتی به مضمون این روایات نداریم.

اما روایاتی که قائل به حرمت مطلق هستندایاتی به مضمون این روایات هست که روایات ذیل آیات بیان شده است. مثل:واجتنبوا قول الزور که امام فرمودند یکی ازمصادیق قول زور، غنا است. درواقع این روایات موافق کتاب هستند. (مرجح مضمونی)

ایااکثرواشهربودن آن روایات به لحاظ صغروی ثابت است یانه؟

جواب:بله، برخی تا40 روایت برمنع ذکرکرده اند. درترجیح هم اشهربودن به عنوان مرجح است.

والحاصل:حرمة الغنا فی الشریعة المقدسة والمذهب الحق، ذاتی اجماعاولذا قال الشیخ جعفر : ومن حرمه لاجل الملاهی ودخول الرجال علی النساء ونحوهما قائلا باباحته لنفسه،مخالف للاجماع بل الضرورة من المذهب لان حاله کحال الزناعندالامامیه [1]