درس خارج فقه استاد سید مهدی نقیبی

موضوع: حرمت غنا/مستثنیات غنا/تغنی به قرآن/روایات

مستثنیات غنا

تغنی به قرآن

روایاتی ذکر شده که استفاده میشود مطلوب آن که قرآن با غنا تلاوت شود. لذا این بحث مورد بحث قرار گرفته که آیا غنا در قرآن جایز هست یا نه ؟

برخی روایات هم عرض شد. روایاتی که در آخرین جلسه مطرح شد این بود که مرحوم طبرسی نقل کرده رویت عبدالرحمن بن صائب در کتب دیگری هم آمده[1]

روایت خوانده شد که گفت و شنود بین سعد بن ابی وقاص و پسر و برادرش که گوید خبر رسیده که صدای خوبی داری و با غنا می‌خوانی و بعد سعد گفت از پیامبر شنیدم که می‌گفت قرآن به حزن نازل شده و هنگامی که خواندی با گریه بخوانید یا با تباکی بخوانید و تغنی داشته باشید به قرآن اگر کسی تغنی نداشت فلیس منا

اولا سند درست ندارد سنن این ماجه آمده است

دلالت هم مشکل داشت مقصود است نیست غنای بحث ما نیست غنا به مدح اوازه خوانی بدون مدح بی نیازی و غنی بودن است. احتمال دارد این باشد که غنی هست و باید غنی دانست.

بعد میره سراغ اهل لغت.

اشکال این روایت این بود که به جهت سند مشکل دارد آنچه این ماجه نقل کرده روایات عامه هستند و روایت نقل شده از عامه اکتفا نمی‌کنند. و روایت اخیر در سلسله سند علی بن ابی حمزه بطائنی هست و آن را تضعیف کردند. علاوه بر آن اشکال دلالتی وارد است. مراد به تغنی استغنا به قرآن هست یعنی انسان خودش را بوسیله قرآن غنی کند. شاهد این هست

بی نیاز شدن و غنی شدن بوسیله قرآن هست. در روایت دلالت هست. ابن اثیر چنین گفته: در حدیث آمده که کسی که مستغنی نشه به قرآن از قرآن یعنی غنا شدن به قرآن هست و کسی قرآن نداشت فقیر هست. و معنا این هست که طلب بی نیازی کردم وقیل: یعنی قرآن را جهرا بخوانید یعنی کسی که جهرتا نخواند از ما نیست. روایت دیگر اینکه خدا تغنی به قرآن را سفارش کرده است. وقتی قرآن خوانده میشود جهرتا بخوانید برخی هم اینگونه گفتند قول یجهر به یعنی یتغنی به است.نزد اهل سنت تغنی اینطوری معنا شده قال الشافعی: معناه تحسین القرائه و تقریقها[2]

شیخ طبرسی همین تأویل آورده است قال طبرسی و تاول بعضهم تغنوا به بمعنا استغنوا به و اکثروا العلما علی تزیین الصوت و تحسینه دو معنا ذکر میکند برخی آقایون به معنای طلب غنا به قرآن در نظر گرفتن و اکثر آقایون گفتن ربطی ندارد و گفتند که قرآن را حزین تلاوت کنید.