درس خارج فقه استاد سید مهدی نقیبی

موضوع: حرمت غنا/مستثنیات غنا/تغنی به قرآن/روایات

بحث غنا و حرمت آن

استثنا غنا در قرآن

معنی کلمه ی تغنی اکثرا به معنی غنا بالا پایین کردن صدا و آواز است و بعضی به معنی غنی شدن و بی نیازی دانسته اند.

حال زمانی که لفظ دارای دو معنی باشد لفظ ممکن است از ظهور بیفتد.

««واستغنوا» وقتی دارای دو معنی باشد ولو یک معنی بیشتر نزدیک به آن باشد باز هم ظهور ندارد و فقط مجمل است البته بعضی اوقات سیاق کلام طوری است که معنی خاص و واحد را اراده کرده و می فهماند

بعضی از علما نوع و کیفیت غنایی که در قران است متفاوت میدانند با غنای در مجالس بعضی ها خروج غنا در قران را گفتن به صورت تخصیص است چرا که ماهیت غنا در قران شئ و غنا در مجالس شئ آخر.

معنی غنا در برخی روایات به معنی غنی سازی خود توسط قرآن است و خود را بی نیاز از قرآن نبیند (شیخ صدوق)

کسی که قرآن به او برسد و گمان کند که کس دیگر بیشتر از آن چیزی که به او عطا شده دارد، پس در جهل مرکب بوده و قرآن چیزی بزرگ است که همتا ندارد و سزاوار نیست کسی ک حامل قرآن است کسی را بیشتر از آنچه دارد ببیند و غنی تر از خود ببیند ولو که فرد مقابل کل دنیا مال او باشد.

معنی اول تغنی در قران به این معنی که گفته شد ممکن است باشد.

معنی دو م تغنی : معنی دوم گروهی گفتند که منظور از تغنی همان قراءت قرآن است و مراد حسن صوت است

ودر ادامه روایت آمده که کسی اگر اینگونه نباشد از پیروان ما نیست و از پیامبر نیست .هرچند در این باب میتوان گفت مطلوبیت مراد روایت است نه وجوب بلکه استحباب ازش برداشت میشود .

شیخ طوسی همین دو روایت را گفته است و گفته اند روایت شده از رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم وقتی این گونه میگوید یعنی شیخ مطمئن نیست که از رسول خدا صادر شده ممکن است روایت مرسله است

ایشان هم بر این باور اند که هر دو معنی دارد.