درس خارج فقه استاد سیدمهدی نقیبی

موضوع: مکاسب محرمه/غیبت/مفهوم غیبت/کراهت و اذیت غیبت شونده

جمع بندی بحث ما نسبت به ماهیت غیبت و چه اموری در معنای غیبت دخیل هستند.در جلسه قبل کتاب انوار الفقاهه رو گفتیم.غیبت چیست؟ذکر اگر به غیر از قول بود می شود غیبت یا نه؟ذکر خصوصیتی دارد؟نفس شنیدن دخالت در معنای غیبت؟یا بگوییم اینها ابزار است.ابزار و مبرز این معنا گاهی لفظ است یا غیر لفظ.این را هم باید بگوییم غیبت است.جمود بر لفظ اینجا معنایی ندارد.بگوببم لفظ غیبت این مورد را هم شامل می شود یا اگر کسی قبول نکرد شمولش را بگوییم در حکم غیبت هست.مثلا به کتابت اتفاق بیافته.

قول رو خصوصیتی براش قائل نیستیم.

حرف دوم اینکه اون سوء در شخص باشد.افتراء را غیر از غیبت دانستیم.اگر در او سوء بود مصداق غیبت نیست صرف اینکه در غیاب او گفته شود که غیبت نیست.

غیاب دخالت دارد؟بله اگر درحضور بگوید و او ملتفت نباشد آیا غیبت است؟غیبت اصطلاحی نیست اما در حکم غیبت است.

آنچه که برای شخص گفته می شود بالسوء است دخالت دارد در معنای غیبت اماکراهت داشتن مغتاب دخالتی در معنای غیبت ندارد.

گاهی ذکر سوء دیگران تشییع فاحشه هست و باعث عادی سازی میشود.شراب خواری شخص رو به دیگران می گوید.

مستور بودن هم دخیل است آنجا که همه می بینند و آشکار است دیگر صدق غیبت نمی کند.مثلا به جسمش عیبی است مثلا یک چشم است چون آشکار است غیبت نیست الا از باب ایذاء حرام باشد.

تا اینجا مقام موضوع غیبت تمام شد.

مقام دوم حکم غیبت است که به ادله اربعه حرام است.