درس تفسیر استاد مهدی زمانی‌فرد

موضوع:تفسیر

جهت چهارم: نکات تفسیری ۷ نکته:

۱-خلاصه و چکیده آیه:

۳ مطلب؛ الف) وحدت ادیان الهی ب) علت اختلاف پیروان ادیان الهی. ج) تهدید خدا نسبت به کسانی که از مسیر دین الهی جدا شدند

۲-عندالله: دلالت بر دین حقیقی می کند نه آنچه که مردم می‌گویند (عندالله دربرابر عند الناس)

اسلام:

۲ معنا: الف) بالمعنی الاعم یعنی تسلیم بودن دربرابر خدا که در هر زمانی به پذیرش دین همان زمان است. ب) بالمعنی الاخص: خصوص دین پیامبر اسلام. مراد از اسلام در آیه، اسلام به معنای اعم است زیرا در آیه خدا به ۲ نکته اشاره می‌کند یکی این‌که بین انبیا و ادیان الهی هیچ اختلافی وجود ندارد.

دوم: پیروان این ادیان اختلاف را به وجود آورده‌اند.

سؤال: اگر ادیان با هم اتحاد دارند چرا دین اسلام را ناسخ ادیان گذشته می‌دانیم؟

جواب: رابطه بین ادیان وحدت درعین کثرت است. همه ادیان برای تسلیم در برابر خدا آمده‌اند این وجه اشتراک و وحدت آن‌ها. اما کثرت بین ادیان، کثرت به نحو کمال و نقص است نه به نحوه تعارض و تباین. مرتبه ناقص مقدمه و زمینه‌ساز برای مرتبه کامل است نکته بعدی این‌که ادیان الهی در چه حوزه ای برای بشر دستورات و فرامین آورده؟ در ۳ حوزه: احکام، اعتقادات، اخلاق حال باید ببینیم در کدام حوزه، دین اسلام، ناسخ ادیان قبل شده؟ در حوزه احکام نسخ صورت می گیرد یعنی بعضی احکام دین سابق با دین لاحق نسخ می شود.

۴-اختلاف: مراد از اختلاف دوتاست اختلاف درونی و اختلاف بیرونی. اختلاف درونی یعنی هر امتی بعد از پیامبر خودش در درون خودش انشعاب و اختلاف به وجود آمده‌است. اختلاف بیرونی یعنی اختلاف پیروان ۱ پیامبر با پیروان پیامبر دیگر.

۵-من‌بعد ما جاءهم العلم. این اختلاف، بعد از اتمام حجت است یعنی پیامبران حقایق را بیان کردند و ریشه‌های پیدایش اختلاف را خشکانیده اند.