درس تفسیر استاد مهدی زمانی‌فرد

موضوع:تفسیر

ادامه تفسیر آیه ۳۰:

ادامه جهت چهارم:

۴-تفسیر " یحذر کم الله نفسه": دلالت بر تهدید شدید به پذیرفتن ولایت کفار. در آیات قرآن، وقتی خدا بندگان خود را تهدید می‌کند یا هشدار می‌دهد ۲ جور تهدید می‌کند: گاهی تهدید به آتش دوزخ است گاهی نسبت ب خودش تهدید می‌کند در مورد دوم زبان تهدید خیلی قوی‌تر است؛ تفاوتش این است که دوزخ مظهر غضب خداست و غضب خدا از اسماء فعلیه خدا است اما وقتی خدا از خودش برحذر می‌دارد این مربوط می‌شود به ذات خداوند مقام ذات از مقام صفات فعل، خیلی بالاتر و قوی‌تر است. ۲ بار در قرآن این عبارت تکرار شده که هر ۲ مربوط به پذیرش ولایت کفار است یعنی این‌قدر پذیرش ولایت کفار گناه سنگین دارد که خدا مؤمنین را تهدید به خود می‌کند ( نه به آتش) یعنی هیچ گناهی بالاتر از گناه تخطی از ولایت نیست و هیچ فریضه‌ای به اهمیت فریضه ولایت نیست. ولایت ستون فقرات دین است (ولایت کفار یعنی فرهنگ کفار را دوست داشتن و پذیرفتن و مجذوب شدن)

۵_والله رئوف بالعباد:

۲ نکته: الف) تهدید خدا ناشی از رأفت و رحمت و دلسوزی خداست.

ب) علامه: از این جمله استفاده می‌شود که تهدیدی که خدا در جمله‌ی قبل بیان فرمود تهدیدی بسیار شدیدی است. یعنی از کلمه رأفت معلوم می‌شود تهدید هم شدید است چون آن کسی که رأفت و رحمت دارد و دارد تهدید می‌کند معلوم می‌شود آن تهدید خیلی خطرناک است که نیازمند است برای او دلسوزی شود.

جهت پنجم: بحث روایی:روایات عامه نداریم. روایت خاصه تفسیر برهان جلد ۱ صفحه ۶۰۸ حدیث ۱.

کان علی بن الحسین ع یعظ الناس و یزهدهم فی الدنیا و یرغبهم فی اعمال الاخره بهذاالکلام فی کل جمعه فی مسجد رسول الله ایها الناس اتقوالله واعلموا انکم الیه ترجعون فتجد کل نفس ما عملت فی هذه الدنیا من خیر محضرا و ما عملت من سوء تود لو ان بینها و بینه امدا بعیدا و یحذرکم الله نفسه ویحک یابن آدم الغافل و لیس بمغفول عنه.... روایت طولانی است

چند نکته از روایت:

الف) اهتمام ائمه به مواعظ اخلاقی نسبت ب مردم

ب) اختصاص روز جمعه، زیرا جمعه در ایام هفته اختصاص دارد به فراگیری مسائل دینی برای کسانی که نمی‌توانند در طول هفته با مسائل دینی آشنا شوند. ج) حضرت، آغاز کلام را با توجه به فنای دنیا و رجوع به آخرت قرار دادند زیرا سرمنشأ تمام مشکلات اخلاقی و روحی انسان، حب دنیاست.

د) حضرت، از این آیه این‌طور بهره‌برداری می‌کنند که اگر انسان خودش غافل باشد اما دستگاه الهی از او غافل نیست (مثل کبکی که وقتی صیاد را می‌بیند سرش را زیر برف می‌کند) پایان آیه ۳۰